Tja dat was wel even denken over het verzoek van anekdotes uit mijn jeugd als een van de van Berkels. De tijd gaat zo hard en wat me als eerste in mijn herinnering komt is dat voor wat mijzelf betreft ik zeer warme herinneringen heb uit die tijd. Ooms en Tantes, neven en nichten te over en in mijn herinnering was er ieder weekend wel een verjaardag of feestje in de familie. Ik begin in willekeurige volgorde en van wat ik mij nog daarvan kan herinneren.......

Aan de chique Paulus Buyslaan woonde eerst Tante Ans en Oom Hans die 2 kinderen (Florence en Annemieke) op kostschool hadden(??) Florence was een grappenmaakster en Annemieke had heel veel verschillende vriendjes(???) Oom Hans een gentleman en Tante Ans een lieverd.......
Een paar weken geleden waren ze te gast in een Hotel vlakbij mijn werk, helaas heb ik een kaartje af moeten geven omdat ze al zo'n overvol programma hadden en ik ze niet persoonlijk heb mogen ontmoeten, begrijpelijk want op zo'n hoge leeftijd moet je af en toe ook even afstand nemen en tijd maken voor een rustpauze, ik kreeg overigens een leuk briefje van ze terug, wat ik erg op prijs gesteld heb. Ik moest toen weer erg denken aan mijn jeugd met de van Berkels............

Ook de tijd van Oom Fons en Tante Joke met Marguerite en Juliette aan datzelfde adres (ik woonde toen in een flat in Randenbroek zonder tuin) maakt me warm, dus we genoten met volle teugen van de heerlijke zondagmiddagen in een -in mijn ogen toen- immense tuin met spelletjes, ballen, badmintonnen en theedrinken met de altijd vrolijke en grapjesmakende Oom Fons (dreunen daar komt het woord weer!!! zei oom Fons dat ook niet altijd? ) zal ik nooit vergeten. Ik kom nog wel eens in die buurt en denk dan aan mijn jeugd met de van Berkels............

Bij Tante Truus en Oom Jan rook het altijd zo lekker als je in de winkel naar binnen liep naar een bepaald soort bloemen die ik vaker als ik bloemententoonstellingen bezoek of in bloemenzaken kom, de herinnering weer ophaalt aan de van Berkels. Welke specifieke bloem aan geur het is dat bij mij de herinnering ophaalt weet ik niet maar de herkenning en herbeleving komen steeds terug en maken mij warm van binnen. In de keuken was het altijd druk en Tante Truus was altijd gastvrij en had tijd voor een knuffel, ze drukte je bijna dood zo hard en ook een beetje eng maar toch in mijn herinnering heel liefdevol je hoorde erbij en was welkom.
Oom Jan had een speciaal soort humor, vandaar dat het grote beeld de Stenen Man (?? klopt dit) in de tuin stond, ik vond dat altijd een beetje raar maar wel bijzonder, want bijzonder dat was de familie. Ook de schilderij(en) van Toon Tieland maakte toen al indruk op mij, ik ben er nog steeds een liefhebber van en ik zag hem kortgeleden nog bij het condoleancebezoek voor Oom Matthieu. Simme heeft ooit bemiddeld met het kopen van een Puch Maxi brommer (met pook) en hij had een mooie rode baard ( Nu heb ik een partner met een baard, zou het daardoor komen???) Jeroen en Boudewijn kan ik me nog wel voor de geest halen maar weet geen specifieke anekdotes te herinneren sorry jongens, jullie stemmen herinner ik me nog wel !! Omdat er een eigen zaak aan het huis vast zat was het altijd druk en rommelig maar wel gezellig..... Een hond waar ik een beetje bang van was(??) Ook heb ik er 5 jaar pal naast gewerkt toen het huis en winkel al afgebroken waren......) Nu kom ik er nog wel eens in de buurt en denk dan aan mijn jeugd met de van Berkels...........(Kortbeeken).

Bij Tante Tiny (waren we vaak met Oom Fons en Tante Joke) herinner ik me de feestjes met Fons op zijn gitaar, hij kon heel gek doen en we hadden dan altijd veel plezier samen . Eugene wilde naar Canada en Virginie had het uiteraard niet altijd even makkelijk met haar beugels, Paul wilde ook de wijde wereld in en Angelique had van dat mooie rode haar. Ze leek (en nog!!!) erg op tante Tosca zowel uiterlijk als in haar uitstraling, echte van Berkels dus......Ik was op het recente huwelijk van Angelique enkele maanden geleden en het leek al een beetje op een reünie...........Het gevoel was er weer (na 30 jaar??)Nu kom ik er nog wel eens in de buurt van het oude adres van Tante Tiny en denk dan aan mijn jeugd met de van Berkels....................................

Bij Oom Theo en Tante Fien was de spinazie altijd zo lekker en Oom Theo kon mooi piano spelen en was ook een beetje streng een echte onderwijzer dus. Tante Fien bakte heel veel lekkers en was erg creatief. Ze gingen altijd in de bergen wandelen in mijn ogen was dat heel spectaculair, weer eens iets anders dan bungiejumpen toch...........Misschien door het pianospel van Oom Theo (ik heb dan wel geen pianoles gehad ) hou ik erg van pianoconcerten en zing al 19 jaar in een koor, Ik heb daar warme gevoelens bij en denk vaak tijdens muziekstukken die mij emotioneren weer aan mijn jeugd met de van Berkels..........(Mezen)

Bij Tante Jet en Oom Pierre had ik altijd het gevoel in een moderne film terecht te zijn gekomen (moderne meubels? en mooie fotoboeken op de tafel? klopt dat?) De zachte 'g ' vanuit het zuiden klonk erg lief .Oom Pierre had een speciaal soort humor die ik toen als kind niet zo begreep en Tante Jet had net zoals de meeste van Berkels een warme zangerige stem. Ted en Anita kan ik me nog goed voor de geest halen. Omdat er helaas ooms en tantes niet meer zijn en je elkaar n.a.v. deze nare gebeurtenissen weer even ziet, te kort voor een echte kennismaking maar daarna toch weer denkend aan mijn jeugd met de van Berkels..................

Bij Oom Matthieu in Bussum (?) vond ik het erg chique en er waren een groot aantal nichtjes en neefjes, die een hechte familie vormden . Ik zag ze recentelijk weer bij de begrafenis van Oom Matthieu. Toch ook na zoveel jaren heel herkenbaar en eigen bij het zien van elkaar! Op zo'n moment denk je dan (wat gaat de tijd toch hard) aan je jeugd met de van Berkels........................

Last but not Least.........Tante Tosca en Oom Tom en the kids alwaar ik (en mijn zus Sylvia!) zeer warme herinneringen aan heb! Eerst in 1973 samen met Sylvia voor een maand naar Peking Road Scraborough. Nog nooit gevlogen en zeker niet zo ver weg zonder ouders en naar een familie die je alleen van verhalen en foto's kende. Erg spannend maar onvergetelijk: we hadden de reis van ons leven. Ze hadden er toch zo maar twee kinderen bij terwijl Tante Tosca en Oom Tom nog hard moesten werken in de tijd dat we er waren. Ralph was een puber en had zijn puber-problems (some people have, other don't zo hij zelf altijd zei) en Yvonne werkte bij de bank en at nog wel eens mee. Ze kende Renny al en we zijn met hun downtown geweest Monique was nog een hummeltje van een jaar of 8(?) en je kon (toen al) erg met haar lachen, ze had ( en nog) een vrolijke natuur ook allemaal echte van Berkels dus .
In de zomer van 2001 huurde mijn partner Hans en onze dochter van toen bijna 19 jaar oud een Pontiac busje en togen 3 weken door British Columbia en een stukje Alberta met voorbesproken Hotels, we zagen de Rocky Mountains onvergetelijke natuur deden een helicoptervlucht en een dagcruise in de Inside Passage tussen het vaste land en Vancouver Island. Deden aan Whalewatching en zagen beren. Ook onze dochter Tamara was net zo onder de indruk als toen ik met Sylvia op die leeftijd aan de andere kant van Canada bij Tante Tosca en Oom Ton zat . De laatste (vierde) week vlogen we in een aantal uren van West naar Oost om de laatste week in Burlington te verblijven alwaar de Colins een prachtig huis hebben. Een echte Kakadeze basement (ipv van een hollandese zolder bovenop het huis dus in Canada in de kelder!!!) konden wij voor onszelf gebruiken met badkamer en wasmachine (was wel nodig na drie weken trekken) en heerlijke bedden, airco( bijna 40 graden en met de hoge canadese luchtvochtigheid wel nodig!) alles verder gelijkvloers en een beautiful garden! De Hollandse vlag hing bij aankomst uit en er was weer die onverbiddelijke van Berkels knuffel die ons ten deel viel van Tante Tosca bij het betreden van hun Home.......Het relaxte gevoel alsof ik er nooit weg was geweest, de hechte familie.......De dag erna een welcome party met onze Ralph, Monique, Yvonne en aanhang en kinderen: cadeautjes uitpakken, lekker eten bij zwoele temperaturen in de tuin en op zo'n moment denk je dan aan je jeugd met de van Berkels.......(1973)

Overigens wonen de Colins nu ruim 50 jaar in Canada en zijn nog heel erg energiek en in the mood met elkaar. Ik vind het knap dat ze het daar overleefd hebben, want zoals ze zelf vaak verteld hebben, was het daar afzien en ik vind het bijzonder dat ze het volgehouden hebben (zeker in die tijd) en zo blijvend gastvrij zijn met al die Nederlanders die maar weer steeds naar dat verre Canada willen. Ik vind het fantastisch dat ze op de reünie komen !!!!!!!!

Tja en mocht ik nu iemand vergeten zijn of denken jullie waarom sta ik er niet bij dan is dat niet bewust gedaan. Als kind was je afhankelijk van waar je naar toe ging en dat was bij de ene tante en of oom wat meer of soms periodes helemaal niet. Aan de een heb je wat meer herinneringen en of voorstellingen dan de ander en dit is zeker niet vervelend of persoonlijk bedoeld. Wat ik probeer te beschrijven is dat we toch met elkaar een beetje in dezelfde van Berkels sfeer (voor mij is dat meer een gevoel van gezellig samen zijn) zijn opgevoed, ikzelf heb erg goede herinneringen en hoe ouder ik wordt hoe vaker ik er aan denk.

Helaas zijn er een aantal mensen ons ontvallen zo ook mijn vader Oom Ton. Jammer dat zij niet meer de herinneringen kunnen vertellen van b.v. Het Boompje (dat kon Oom Ton zo goed en dan wel samen met Oom Fons die gelukkig nog in ons midden is) Misschien komen er op de reünie nog wat verhalen b.v. over toen oma in de Vijver woonde ................. Grote stoelen waar je vanaf mocht roetsjen, de geraniums (alleen de geur doet me aan haar denken) op het binnenplaatsje en vooral niet te vergeten de plee met houten deur waar je zo lekke kon....nou ja jullie raden het al....dreunen...... De hangop die zij maakte stond recentelijk weer in de Allerhande ( het kookblad van Albert Heijn) en ik heb het geprobeerd het was weer als vanouds!!! (Terwijl ik het als kind alleen maar bij oma met heel veel suiker door mijn keel kon krijgen, ik durfde nooit nee te zeggen omdat ze het zo aardig vroeg.) Gelukkig heb ik er geen trauma van overgehouden ik vind het nu heerlijk! Als we weer naar huis gingen op de fiets kon ze je ook altijd zo lekker knuffelen en kriebelen in je nek, mij zus Sylvia vond dat nooit zo lekker vlgns mijn moeder......Ik kom nog wel eens in de buurt van de vijver en denk dan aan mijn jeugd met de van Berkels..........

Ik hoop voor een ieder dat de reünie fantastisch wordt en dat een ieder er zich happy mag voelen.Ik spreek de speciale wens uit dat alle Canadezen kunnen komen en we ze met een warm hart zullen ontvangen..........dat er veel geknuffeld en gekriebeld mag worden en remember....... WIJ VANBERKELS HEBBEN HET GEWOON..............!!!!!!!!!!!

Marquerite en Sylvia: succes met de organisatie. Edwin succes met je Website, en Danielle met het poetsen en uitleggen van de rode loper voor je huis want denk eraan............. 29 sept............ VAN BERKELS...................HERE WE COME!!!!!!! TOT DAN!!!!!!

Groetjes Clementine Stellaard-van Berkel